hükümsüzdür

denizkabuklarý
üflüyor kulaðýma dalgalarýný
bu akþam
sanki sahildeyim
ýlýk bir meltem
ve kuru bir yaprak
yosun kokusu
tuzlu buhranlar

ilk þiirimi doðduðum gün yazmýþtým
ama þimdi hatýrlamýyorum
ve bir söz vermiþtim
o gün muhakkak

sýnýrlar çizdim kendime
elimde kuru bir dal
üçgenler, dörtgenler, beþgenler
yýldýzlarýn aksine.

ufuk çizgisinin silindiði
bir köþedeydim
karanlýktý dünyam
ve yýldýzlarýn köþelerinden
makasla aldým
taktým saçlarýma
þimdi, ýþýl ýþýl

otururken sahillerde bir baþýma
hep bir deniz kýzý yanaþýr
ihtiyar balýkçýysa aldýrmaz,
aklý kanatlý orkinoslardadýr

yamalý göklerde
büyük pamuk tarlalarý
ne garip,
kabaran patlayan

bir aðacýn gölgesinde
o gün bulduðum huzuru
keþke hiç býrakmasaydým
tatlý rüyalara yelken diktiðim
bir terzihane dükkanýnda
zaman dursaydý keþke,
o küçük çýrak
ayaðýnda çarýklarýyla

çorak topraklardan çýkageldim
ümitlerin yeþerdiði
sonra saðanaklarda aradým çareyi
çürüdü köklerim

sanki ilk defa bakýyorum renklere
gözlerim yalan söylüyor olmalý
bu mavi, bu kýrmýzý, bu yeþil
hadi caným sende,
neþeli hülyalara
acaba kim inanýr?
ve ben diyorum
ve sonra inanýyorum

saniyelerin yüzyýllara kavuþtuðu
þu ýssýz köþede
çömelmiþim, oturuyorum
geçerken uðrayýn emi,
misafir canlýsý deðilim oysa
bir bardak sessizlik
ikram edebilirim
katlanabilene...

zihin denen uçsuz bucaksýz tuvalimde
kullandýðým renkleri anlatamam
kimselere...
sýrrým budur,
söylüyorum iþte

inanma bana
ama yine de
uðra
bir kez bakýp gözlerinin içine
kafamý eðeceðim

istediðin kadar kalabilirsin
mekanýn sahibi ben miyim sanki
karýþayým?

içim dipsiz bir karanlýktýr
ýþýklarý körelten...
bir taþ at yine de
ve daya kulaklarýný

kuþlarýn hiç korkmadýðý
bir korkuluk olsam
ateþ sarýsý buðday tarlalarýnda
kargalarým ve ben
bir de sen.

25.05.2012


Sosyal Medyada Paylaşın: