Karanlýklardan uzanan fütursuz eller,
gün gelir güzelliklerimize acýmasýzca kýyar
hoþluða dair ne varsa çekip alýr
vermeye ürker,
bizden sakladýðýný, kaçýrdýðýný sanýr…
iki dudaðýnýn arasýnda hep yasaklarý barýndýrýr
özgürlüklere düþman,
bizim sýnýrlarýmýzý kendi çizebilceðini sanýr…
karanlýklardan uzanan fütursuz eller
bizim sevgi dolu geliþimizden korkar
önümüze kayalarý atar, kaldýramayacaðýmýzý düþünür
çelme takar
kalkamayacaðýmýzý hesaplar…
bilmezler kaç gece
kadehlerimizde ayýn ýþýðýný yudumladýðýmýzý
bilmezler kaç gece
yýldýzlarý alýp þiirlerin üzerine serpiþtirdiðimizi
günler zorlasa da,
taþlar aðýr,
yaralar derin,
sevdalar yanýk,
ruh yorgun olsa da
bilmezler duraðan atlarýn
ufak bir dokunuþla nasýl tekrar þaha kalkacaðýný…
ýslýklarýmýza teyellidir umutlarýmýz
naðmeleri bir gün olacaktýr mutlaka mutluluktan
çiðnenir vakti gelince unutulmasý gerekilen geçmiþler
gün gelir, kader güleç yüzünü gösterir
ritme girer yeniden tüm yorgun ruhlar…
( Dilek KARSLIOÐLU )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.