Boþ sözler bunlar karadullar, tarantulalar çýyanlar arasýndasýn kapanlar kurulmuþ geceden sabaha silinmiþ kokusu ezdiðin yaseminin
batýk bir mavnasýn hangi rüzgâr atmýþsa atmýþ seni bu köhne iskeleye yitmiþ oðullarýn bu ölümcül denizde aðulu kalkerler bürümüþ gövdeni
bir tuz yanýðý ruhunda karanlýk esintilerle çýrpýnýyor i mgen yaralý bir hayvan gibi vurdun onu oysa tek yasandý ovulduðunda ateþle, yumuþar acý sözler
anýlarýn kuþtüyünden senin uðramaz oldu benzersiz düþler kapma unutuldu dað rüzgârlarýyla çekilmiþ fotoðrafýn su gibi telaþkârdýn pas tutmuþ þimdi dilinin çýkrýðý
yine de inanýyorsun ölümsüzlüðe gürleyen bir þimþektir çünkü o aðartýr ökseotlarý sarmýþ bahçeni erdemiyle yazdýn boþ sözlerin bir yaþam boyu inandýrmak için kendini, kendi gölgene
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Köz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.