Tanrý bizi korusun, korusun tanrý bizi savaþtan çok önceydi, çýkmýþtýk yurdumuzdan bu kent tabuttu bize, biz onun son çivisi yerleþtik evciklere dert küsüm tanýmadan.
Korudu tanrý bizi, topraðýmýz üç evlek yersiz diyorlar daha, yerinden edilmiþler kondumuz penceremiz, yazda kurumuþ biber savaþý andý biri, hiç akýlda deðilken.
Uðradý kapýmýza üç kol çengi kuvayi kopardý bizden onu, birkaç ince sýrmalý yüce yiðidimizdi, boyu arþa dayalý evlerin yakýþýðý, mahlenin biriciði.
Savaþta yitti gitti, anmak üzüntü bize burada olmalýydý üç kiraz mevsiminde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Köz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.