Kanımın Gürültüsündesin

Alný, açýlmýþ esmer karanfile benzer
Ve gülüþü ile daðýtýr dumanýný hüznün
Ölüme selam söyle
Bu durakta yolcu inmiyor…

Kara saçlarýn kýyameti
Patlýyor gözlerimin önüne
Ve kapýyorum her þeye gözlerimi, bir tek sen!

Omuzlarýndan týrmandýðým bu kutsal yol;
Boynunun o sessiz akan nehri
Hemen dudaklarýmýn ucunda son buluyor

Gözlerindeki inciler için sevgilim
Yalnýz onlar için derinlerden çýkýyor kalbim
Soluksuzum
Ve böyle ölsem þimdi, nasýlda güzelim

Zamanýn tanýmý yok.
Ufuktaki mavi þu an,
Zaman; avuçlarýmýzda inleyen kýrmýzý mercan

Ve gölgem gölgene diyor ki;
Tutunduðumuz bu dalýn yerini hiçbir rüzgar bilmiyor.
Öperek al dudaklarýmýn alevini
Ýstanbul gözlerini kapýyor.

Yitik sandýðým kadýnlýðýmýn kapanýyor
Bin yýllýk yaralarý
Výz geliyor nankörlüðü
Sabýrla emzirdiðim düþlerimin

Parlayan nedir yüzünün efsunlu týlsýmýndan baþka
Kanýmýn gürültüsünde sevgilim
Açýyor gonca güllerin

Diyelim ki ölüm bir varsayým
Hiçbir gerçekle uyuþmayan
Yanýmdan kalkýp gidiyor ya nefesin
Daha fenasý yok, yaþamak denilen þeyin

Anladýk ki
Bu koca denizde
Birbirini tamamlayan iki çýrpýnmaydýk
Nihayetinde kýyýya varan, sað salim

Sosyal Medyada Paylaşın: