YALNIZ BİR OPERA

Ölü bir yýlan gibi yatýyordu aramýzda
Yorgun, kirli ve umutsuz geçmiþim
Oysa bilmediðin birþey vardý sevgilim
Ben sende bütün aþklarýmý temize çektim

Ýmrendiðin, öfkelendiðin
Kýzdýðýn, ya da kýskandýðýn diyelim
Yani yaþamýþlýk sandýðýn
Geçmiþim
Dile dökülmeyenin tenhalýðýnda
Kaçýrýlan bakýþlarda
Gündeliðin baþýboþ ayrýntýlarýnda
Zaman zaman geri tepip duruyordu.
Ve elbet üzerinde durulmuyordu.
Sense kendini hala hayatýmdaki herhangi biri sanýyordun,
Biraz daha fazla sevdiðim, biraz daha önem verdiðim.
Baþlangýçta doðruydu belki.
Sýradan bir serüven, rastgele bir iliþki gibi baþlayýp,
Günden güne hayatýma yayýlan, varlýðýmý ele geçiren,
Büyüyüp kök salan bir aþka bedellendin.
Ve hala bilmiyordun sevgilim
Ben sende bütün aþklarýmý temize çektim
Anladýðýndaysa yapacak tek þey kalmýþtý sana
Bütün kazananlar gibi
Terk ettin.

Yaz baþýydý gittiðinde, ardýndan,
Senin için üç lirik parca yazmaya karar vermistim.
Kimsesiz bir yazdý. Yoktun. Kimsesizdim.
Çýkýlmýþ bir yolun ilk duraðýnda bir mevsim bekledim durdum.
Çünkü ben aþkýn bütün çaðlarýndan geliyordum.
Sanýrým lirik sözcüðü en çok yüzüne yakýþýyordu
Yüzündeki kuþkun kedere, gür kirpiklerinin altýndan
Kýsýk lambalar gibi ýþýyan gözlerine
Çerçevesine sýðmayan
Munis, sokulgan, hüzünlü resimlerine
Lirik sözcüðü en çok yüzüne yakýþýyordu.

Yaz baþýydý gittiðinde. Sersemletici bir rüzgar gibi geçmiþti Mayýs.
Seni bir þiire düþündükçe
Kanat gibi, tüy gibi, dokunmak gibi
Ucucu ve yumuþak þeyler geliyordu aklýma.
Önceki þiirlerimde hiç kullanmadýðým bu sözcük
Usulca düþüyordu bir kaðýt aklýðýna,
Belkide ilk kez giriyordu yazdýklarýma, hayatýma.
Yaz baþýydý gittiðinde. Bir aþkýn ilk günleriydi daha.
Aþk mýydý, deðil miydi? Bunu o günler kim bilebilirdi?
’Eylül’de ayný yerde ve ayný insan olmamý isteyen’ notunu buldum kapýmda.
Altýna saat: 16.00 diye yazmýþtýn, ve 16.04’tü onu bulduðumda.
Daha o gün anlamalýydým bu iliþkinin yazgýsýný
Takvim tutmazlýðýný
Aramýzda bir düþman gibi duran zamaný
Daha o gün anlamalýydým
Benim sana erken
Senin bana geç kaldýðýný.

Gittin. Koca bir yaz girdi aramýza. Yaz ve getirdikleri.
Döndüðünde eksik, noksan bir þeyler baþlamýþtý.
Sanki yaz, birbirimizi görmediðimiz o üç ay,
Alýp götürmüþtü bir þeyleri hayatýmýzdan, olmamýþtý, eksik kalmýstý.
Kýrýlmýþ bir þeyi onarýr gibi baþladýk yarým kalmýþ arkadaþlýðýmýza.
Adýmlarýmýz tutuk, yüreðimiz çekingen, körler gibi tutunuyor, dilsizler gibi
bakýþýyorduk.
Sanki ufacýk bir þey olsa birbirimizden kaçacaktýk.
Fotoromansýz, trüksüz, hilesiz, kliþesiz bir beraberlikti bizimki.
Zamanla gözlerimiz açýldý, dilimiz çözüldü güvenle ilerledik birbirimize.
Gittin. Þimdi bir mevsim deðil, koca bir hayat girdi aramýza.
Biliyorum ne sen dönebilirsin artýk, ne de ben kapýyý açabilirim sana.
Þimdi biz neyiz biliyor musun?
Akýp giden zamana göz kýrpan yorgun yýldýzlar gibiyiz.
Birbirine uzanamayan
Boþlukta iki yalnýz yýldýz gibi
Acý çekiyor ve kendimize gömülüyoruz
Bir zaman sonra batýk bir aþktan geriye kalan iki enkaz olacaðýz yalnýzca
Kendi denizlerimizde sessiz sedasýz boðulacaðýz
Ne kalacak bizden?
Bir mektup, bir kart, birkaç satýr ve benim þu kýrýk dökük þiirim
Sessizce alacak yerini nesnelerin dünyasýnda
Ne kalacak geriye savrulmuþ günlerimizden
Bizden diyorum, ikimizden
Ne kalacak?

Þimdi biz neyiz biliyor musun?
Yýkýntýlar arasýnda yakýnlarýný arayan öksüz savaþ çocuklarý gibiyiz.
Umut ve korkunun hiçbir anlam taþýmadýðý bir dünyada
Bir þey bulduðunda neyi, ne yapacaðýný bilmeyen çocuklar gibi
Ve elbet biz de bu aþkta büyüyecek
Her þeyi bir baþka aþka erteleyeceðiz.

Kýþ baþlýyor sevgilim
Hoþnutsuzluðumun kýþý baþlýyor
Bir yaz daha geçti hiçbir þey anlamadan
Oysa yapacak ne çok þey vardý
Ve ne kadar az zaman
Kýþ baþlýyor sevgilim
Ýyi bak kendine
Gözlerindeki usul þefkati
Teslim etme kimseye, hiçbir þeye
Upuzun bir kýþ baþlýyor sevgilim
Ayrýlýðýmýzýn kýþý baþlýyor
Giriyoruz kara ve soðuk bir mevsime.

Kitaplara sarýlmak, dostlarla konuþmak,
Yazýya oturup sonu gelmeyen cümleler kurmak,
Camdan dýþarý bakýp puslu þarkýlar mýrýldanmak....
Böyle zamanlarda her þey birbirinin yerini alýr
Çünkü her þey bir o kadar anlamsýzdýr
Ýçimizdeki ýssýzlýðý dolduramaz hiçbir oyun
Para etmez kendimizi avutmak için bulduðumuz numaralar
Bir aþký yaþatan ayrýntlarý nereye saklayacaðýnýzý bilemezsiniz
Çýplak bir yara gibi sýzlar paylastýðýmýz anlar,
Eþyalar gözünüzün önünde durur birlikte yarattýðýnýz alýþkanlýklar
Korkarsýnýz sözcüklerden, sessizlikten de; bakamazsýnýz aynalara,
Çaðrýþýmlarla ödeþemezsiniz.

Dýþarda hayat düþmandýr size
Ýçeride odalara sýðamazken siz, kendiniz
Bir ayrýlýðýn ilk günleridir daha
Her þey asýlý kalmýþtýr bitkisel bir yalnýzlýkta
Gün boyu hiçbir þey yapmadan oturup
Kulak verdiðiniz saat tiktaklarý
Kaplar tekin olmayan göðümüzü
Geçici bir dinginlik, düzmece bir erinç
Suyu boþalmýþ bir havuz, fiþten çekilmiþ bir alet kadar tehlikesiz
Bakýnýp dururken duvarlara
Boþ bir çuval gibi, çalmayan bir org gibi, plastik bir çicek,
Unutulmuþ bir oyuncak, eski bir çerçeve gibi, hani,
Unutsam eþyanýn gürültüsünü, nesnelerin dünyasýnda
Kendime bir yer bulsam, dediðimiz zamanlar gibi
Kendimizin içinden yeni bir kendimiz çýkarmaya zorlandýðýmýz anlar gibi
Yeni bir iklime, yeni bir kente, bir tutkunluk haline, bir trafik kazasýna,
Baþýmýza gelmiþ bir felakete, iskenceye çekilmeye, ameliyata alýnmaya
Kendimizi hazýrlar gibi.

Yani dayanmak ve katlanmak için silkelerken bütün benliðimizi
Ama öyle sessiz baktýðýmýz duvarlar gibi olmaya çalýþýrken,
Ve kazanmýþ görünürken derinliðimizi
Ne zaman ki, yeniden canlanýr baðýþlamasýz belleðimizde
Bir anýn, yalnýzca bir anýn bütün bir hayatý kapladýðý anlar
O tiktaklar kadar önemsiz kalýr þimdi
Hayatýmýza verdiðimiz bütün anlamlar
Göremeseniz de, bilirsiniz
Hiç yakýn olmamýþsýnýzdýr intihara bu kadar.

Bana zamandan söz ediyorlar
Gelip size zamandan söz ederler
Yaralarý nasýl sardýðýndan, ya da her þeye nasýl iyi geldiðinden.
Zamanla ilgili bütün atasözleri gündeme gelir yeniden.
Hepsini bilirsiniz zaten, bir iþe yaramadýðýný bildiðiniz gibi.
Dahasý onalar da bilirler.
Ama yine de güç verir bazý sözler, sözcükler, öyle düþünürler.
Bittiðine kendini inandýrmak, ayrýlýðýn gerçeðine katlanmak, sýrtýnýzdaki
hançeri çýkartmak, Yüreðinizin unuttuðunuz yerleriyle yeniden karþýlaþmak
kolay deðildir elbet.
Kolay deðildir bunlarla baþ etmek, uðruna içinizi öldürmek.
Zaman alýr.
Zaman alýr sizden bunlarýn yükünü
O boþluk dolar elbet, yaralar kabuk baðlar, sýzýlar diner, açýlar dibe
çöker.
Hayatta sevinilecek þeyler yeniden fark edilir.
Bir yerlerden bulunup yeni mutluluklar edinilir.
O boþluk doldu sanýrsýnýz
Oysa o boþluðu dolduran eksilmenizdir.

Gün gelir bir gün
Baþka bir mevsim, baþka bir takvim, baþka bir iliþkide
O eski aðrý
Ansýzýn geri teper.
Dilerim geri teper.
Yoksa gerçekten bitmissinizdir.

Zamanla yerleþir yaþadýklarýn, yeniden konumlanýr, çoðalýr anlamlarý, önemi
kavranýr.
Bir zamanlar anlamadan yaþadýðýn þey, çok sonra deðerini kazanýr.
Yokluðu derin ve sürekli bir sýzý halini alýr.
Oysa yapacak hiçbir þey kalmamýþtýr artýk
Mutluluk geçip gitmiþtir yanýnýzdan
Her þeye iyi gelen zaman sizi kanatýr
Ölmuþ saadeti karþýlaþtýr yaþayan mutsuzlukla
Günlerin dökümünü yap
Benim senden, senin benden habersiz alýp verdiklerini
Kim bilebilir ikimizden baþka?
Sözcüklerin ve sessizliklerin yeri iyi ayarlanmýþ
Bir iliþkiyi, duygularýn birliðini,
Bir aþký beraberlik haline getiren kendiliðindenliði
Yani günlerimiz aydýnlýkken kaçýrdýðýmýz her þeyi bir düþün
Emek ve aþkla güzelleþtirilmiþ bir dünya
Þimdi aðýr aðýr batýyor ve yokluða karýþýyor
Orada olmuþ saadeti karþýlaþtýr yaþayan mutsuzlukla
Bunlar da bir iþe yaramadýysa
Demek yangýndan kurtarýlacak hiçbir þey kalmamýþ aramýzda.

Bu þiire baþladýðýmda nerde,
Þimdi nerdeyim?
Solgun yollardan geçtim.
Bakýþýmlý mevsimlerden
Ýkindi yaðmurlarýný bekleyen
Yaz sonu hüzünlerinden
Gün günden puslu pencerelere benzeyen gözlerim
Geçti her caðýn bitki örtüsünden
Oysa þimdi içimin yýkanmýþ taþlýðýndan
Bakarken dünyaya
Yangýnlarla bayýndýr kentler gibiyim:
Çicek adlarýný ezberlemekten geldim
Eski þarkýlarý, sarhoþlarýn ve suçlularýn
Unuttuklarýný hatýrlamaktan
Uzun uzak yollarý tarif etmekten
Haydutluktan ve melankoliden
Giderken ya da dönerken atlanan esiklerden
Duyarlýðýn gece mekteplerinden geldim
Bütünlemeli çocukluklarýyla geçti
Gençliðimin rüzgara verdiðim yýllarý
Gökummalarýn ve içdökmelerin vaktinden geldim.

Bu þiire baþladýðýmda nerde,
Þimdi nerdeyim?
Yaram vardý, bir de sözcükler
Sonra vaat edilmiþ topraklar gibi
Sayfalar ve günler
Iþýk istiyordu yalnýzlýðým
Kötülükler imparatorluðunda bir tek þiir yazmayý biliyordum
Ýlerledikçe...Kaybolup gittin bu þiirin derinliklerinde
Aþk ve Acý usul usul eriyen bir kandil gibi söndü daha þiir bitmeden.
Karardý dizeler.
Aþk...Bitti. Soldu þiir.

Büyük bir þaþkýnlýk kaldý o fýrtýnalý günlerden
Daha önce de baþka þiirlerde konaklamýþtým
Aðýr sýnavlar vermiþtim deðiþen ruh iklimlerinde
Ask yalnýz bir operadýr, biliyordum:
Operada bir gece uyudum, hiç uyanmadým.
Barbarlarýn seyrettiði trapezlerden geçtim
Her adýmda boynumdan bir fular düþüyordu
El kadar gökyüzü mendil kadar ufuk
Birlikte çýkalan yollarýn yazgýsýdýr:
Eksiliyorduk
Mataramda tuzlu suyla, oteller kentinden geldim
Her otelde biraz eksilip, biraz artarak
Yani çoðalarak
Tahvil ve senetlerini intiharlarla deðiþtirenlerin
Birahaneler ve bankalar üzerine kurulu hayatlarýnda
Aðýr ve acý tanýklýklardan
Geçerek geldim. Terli ve kirliydim.
Sonra týmarhanelerde týmar edilen ruhum
Maskeler ve çiçekler biriktiriyordu
Linç edilerek öldürülenlerin hayat hikayelerini de...
Korsan yazýlarý, kara þiirleri, gizli kitaplarý
Ve açýk hayatlarý seviyordu.
Buraya gelirken
Uzun uzak yollar için her menzilde at deðiþtirdim
Atlarla birlikte terledim yollarý ve geceleri
Ödünç almadým hiç kimseden hicbir þeyi
Çýplak ve sahici yaþayýp çýplak ve sahici ölmek için panayýr yerleri...
panayýr yerleri...
Ölü kelebekler...
Ölü kelebekler...
Sonra dünyanýn bütün sinemalarýnda bütün filmleri seyrettim.

Adým onlarýn adýnýn yanýna yazýlmasýn diye
Acý çekecek yerlerimi yok etmeden
Acýyla baþ etmeyi öðrendim.
Yoksa bu kadar konuþabilir miydim?
Ýpek yollarýnda kuzey yýldýzý
Aþkýn kuzey yýldýzý
Sanýrsýn durduðun yerde
Ya da yol üstündedir
Oysa çocukluktan kalma gökyüzünde hileli zar
Ölü yanardaðlar, ölü yýldýzlar
Ve toy yaþýn bilmediði hesap: ýþýk hýzý.

Aþkýn bir yolu vardýr
Her yaþta baþka türlü geçilen
Aþkýn bir yolu vardýr
Her yaþta biraz gecikilen
Gökyüzünde yalnýz bir yýldýz arar gözler
Gözlerim
Aþkýn kuzey yýldýzýdýr bu
Yazlarý daha iyi görülen
Ben, öteki, bir diðeri ona doðru ilerler
Ýlerlerim
Zamanla anlarsýn bu bir yanýlsama
Ölü þairlerin i mgelerinden kalma
Sen de deðilsin. O da deðil
Kuzey yýldýzý daha uzakta
Yeniden yollara düþerler
Düþerim
Bir þiir yaþatýr her þeyi yaþamýn anlamý solduðunda
Ben yoluma devam ederim. Bitmemiþ bir þiirin ortasýnda
Darmadaðýnýk i mgeler, sözcükler ve kafiyeler
Yaþamsa yerli yerinde
Yerli yerinde her þey
Þimdi her þey doludizgin ve çoðul
Þimdi her þey kesintisiz ve sürekli bir devrim gibi
Þimdi her þey yeniden
Yüreðim, o eski aþk kalesi
Yepyeni bir mazi yarattý sözcüklerin gücünden
Dönüp ardýma bakýyorum
Yoksun sen
Ey Sanat! Her þeyi hayata dönüþtüren.
Sosyal Medyada Paylaşın: