bir sen kendini eskisi gibi hatýrlýyorsun baþak kapýlarý açmýyor söylediklerin kendinden eksilttiklerini hayat koymuyor geri dünle konuþuyorsun
tüylenmiþ öfken, için acýmýþ sýkýntý çoðaltmýyor kimseyi izlerini siliyorsun kendini yinelerken hatýrlamaktan göremiyorsun þimdiyi aldýðýn yaþ katettiðin yola denk deðil dünyaya bunca acýmasýz gözlerin kendine kapalý bir tek, olgunlaþmadan çürüdüðünü bilmiyorsun
bunca tükenmiþken yýldýzlarýn gecen çekiliyorsun içindeki koyu is, yaðlý bölge kýrýk hayal parçalarý yenilmez gevþeyeni yüzünün perdahýnda denediðin usturalar geri getirmez seni bütün bunlar herkes kötü, dünya fena sonumuz geldi diye deðil öðrenmen gerekenleri zamanýnda öðrenmediðin içindir
bir erkeklik mesleðidir perdah zaman çekilen sularý bilir zamaný geldiðinde kalmak için çekilmek gerekir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Murathan Mungan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.