VAZODA TOZLU GÜLLER

yanýlmayan iki el
kapandý birbirinin üzerine
gözleri sisli kýr, ad kavmi
kýrýk mühürler
yýllarýn derin kalýntýsýndan
baðýþlamasýz bir duruþ seçti kendine
sanki artýk hiç bir þey kýmýldatamaz
içinde küllenen o beyaz piþmanlýðý
her þeyi sessizliðiyle bütünleyerek
geçiyor kullanmadýðý günlerin içinden
baþka ellerin kurduðu bütün saatleri
býrakmýþ tozlu ayrýntýlarýn zulmüne
akþamsefalarý gibi dalgýndý geçen yaz sonu
onu görmeye gittiðimde
benden öteye bakýyordu benden çoktan geçmiþ bakýþlarý
bir tek yaðmurun sesiyle tanýdýk
bir þeyler geçiyordu yüzünden bir ölünün anýsý
kadar belirsiz bir aydýnlýk
nasýl birikmiþ içinde bunca süzülmüþ acý,
nasýl ulaþmýþ içindeki tedirgin erince
kopkoyu bir kötülüðe dönüþmüþ onca hayal kýrýklýðý
kayýp kýtalar gibi baktýk birbirimize.
Tamamen silinmiþ aklýmdan
eski fotoðraflarda buluþtuðumuz yer
Oraya nereden gidilir þimdi?
Oysa karþýmda oturuyor
O opal lambanýn gölgesinde
iyi eðitilmiþ kötülüðün bütün incelikleriyle
Bir de vazoda tozlu güller...
Sosyal Medyada Paylaşın: