Ne zaman onu düþünsem sektirmeyen muþta, içe dönük gönül burcunda doðanlardandý çýktýðýnda yola, vakitlerden kýrlangýç yýldýzlarýn adsýz kervanlarý için tutulan defterlerde adýna rastlandý çok sonra ipek örtülere bürünmüþtü maðrur ve vahþi ne yapsa sýðmaz artakalýrdý
çocuktum, yollarýna çýkardým baþýmý okþar geçerdi, esmerdi elleri belki ona sebep ben en çok esmer sözcükleri sevdim oysa onlarý okþayacak zamaný olmadý acýkmýþ gözleri yýldýzlara bakýyormuþ bir dere kenarýnda bulduklarýnda onu vuran mermi benim de bir yerim kaldý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Murathan Mungan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.