BEN VARDIM Gece yarýsý, dolunay ne kadar güzeldir, Alevli bir siyahýn ortasýnda, Yalnýz baþýna oturan, aðlamaklý, biraz beyaz, Biraz gri, biraz hüzünlü bir yuvarlak... Ne güzeldir gece yarýsý dolunay. Sen yüreðin avucunda, Sevinci ve mutluluklarý da peþine takýp, dolunaya koþarken, Avuçlarýndan kayan o gece de, Ben yoktum...
Bir fýrtýnadan delicesine kaçan bir þiir ne güzeldir. Ayrýlýklardan, hüzünlerden, umutsuzluklardan, Dünya derdine düþmüþ, Tüm olumsuzluklardan kaçan bir þiir ne güzeldir. Bir kitap arar durur, Firari bir yalnýzlýktýr adý. Aþký arar mutlu kalplerde. O güzel þiirde ben yoktum.
Bir anne, hüzünlü bir melek gibi. Her þeyi unutmuþ ve savaþtan yeni çýkmýþcasýna yorgun, Evladýný arayan bir anne ne güzeldir. Kime sorsan bir telaþ, Sanki baðrýna ateþ düþmüþ, Feryadý dumana karýþan bir anne ne güzeldir. Cennete koþan o anne’nin aklýnda ben yoktum.
Beyaz yünden bir bez üstüne örtülen tabur ne güzeldir. Ýçi dolu mu boþ mu belli deðil, Bir aðýrlýk taþýr sadece. Ýçinde ki ölü mü diri mi belli deðil. Ayrýlýk taþýr sadece. Gittiði yer, toprak mý, ateþ mi belli deðil. Sual taþýr sadece. Dört yaþlý elin taþýdýðý o tabutta ben vardým...
23.05.2012 EMRE DANABAÞ Sosyal Medyada Paylaşın:
Emre Danabass Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.