Susmak... Sadece susmak. Kelimelerin bitip tükendiði an, Çok sevdiðin bir þeyin elinden yitip gittiði an, Yaþanýlanlarýn unutulup kaybolduðu an! Susmak...
Geçmiþe bakýp Geleceði düþünmek, Susmak...
Çay demlemek, Þiir dinlemek, Sigara içmek, Ve sigaranýn son nefesindeki can havliyle seni düþünmek! Ama yinede susmak...
Leyla ile Mecnun (mem u zin) gibi hiç dilden düþmeyen, Büyük aþklarýn küçük gölgesi bile olamayan Þimdiki aþklarý düþünmek! Yinede susmak...
Elini tutmak, O masum yüzüne bakmak. Güzel gözlerine dalmak, Sonra sýmsýký sarýlmak sana Hiç býrakmadan, Usanmadan sýmsýký sarýlmak! Ve bir ömür boyu susmak...
Zülküf AKTAY Sosyal Medyada Paylaşın:
Ester21 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.