En baþýnda belliydi hüzün, Ýki sucsuz ömür boyu sürgün, Ellerimizde ellerimiz Diner sandýk kalbimizde zülüm.
Kalbimiz yosun kaplandý, Daha küçükken açýlmamýþ gözlerimiz, Zamansýz geldi aþk, Ýkimizde daha toy daha el deðmemiþ.
Nasýl kýydýlar bize, Çýtýmýz çýkmazdý da oysa hiç, Hep susardýk biz aþka, Baþýmýzý kaldýrýp bakmazdýk hiç,
Karanlýktan korkardýk ikimizde, Iþýklar yanmazdý ama odamýzýn içinde, Birbirine muhtaç bedenlerimiz aydýnlatýrdý gecemizi, Gerçek diye inandýgýmýz rüyalarda, Þimdi korkuyorum yoksun yanýmda..
Ýstanbul’da gece daha bir karanlýk þimdi, Daha bir þiddetli esiveriyor rüzgar, Bir taraf mutluyken bir yanda isyanlar, Güneþ doðuyor kayboluyor tüm insanlar, "Bitiyor mutlu olduðumuz rüyalar"
"Ne olur sen uyanma uyu, Batacak yeniden elbet güneþ, Ne olur üzülme sen geleceðim yanýna yeniden" Sosyal Medyada Paylaşın:
Solist Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.