gümüş mavi
giden bir kadýn için
‘’ boynunda gümüþ taþýyordu ‘’
dedikleri
ölü bir adam tanýyorum
diviti hokkasý þiiri
kurudu kaldý
ardýndan bakan kadýnlar
‘’ hiçbir kelam etmedi ‘’ deseler de
yazdýklarý okunur olsaydý
fincandan kayýklar yüzdürdükleri
o kadýnla o þehirden giden rüzgara
saçlarýný verirdi
‘’ bundan mütevellit ‘’
kimseye söylemedim hatýratýný
oysa asýrlar sonrasýna
uyanacaklarý bu uykudan dem
geceye düþen her izin aklýný alýrdý
ikimizinse öcünü aldý
þimdi gökyüzünde çýðýrtkan
kuþlarla oynayan bulutlar gibi devasa
kemik yýðýnlarýyla dolu
topraðýn altýnda sabi bir ölüyüm
ister bu hatýratý derle topla çöpe at
ister ömrümüzün sonuna kadar sakla
yani ne olur ki sonumuz
bir varmýþýz baktýn ki bir de yokmuþuz
biraz gümüþümüz kararýr içimizde
gökyüzünün mavisi solar biraz
yýrtýlýr tül perdemiz ne gam
içeri buyur ederiz bütün çýkanlarý
pusuya düþen kelimeler daðýlýr
bakmýþsýn baþka köþelerde aðlarýz
hep yazmýþtýk bu sefer konuþuruz
hem de Tanrýnýn huzurunda
gülmüþ bakarsýn yüzümüz çocuklarýmýza
gölgelikte bir akþam sefasýnda
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.