Kaldım yapyalnız

Þu hazan vaktimde gönül bahçemde
Bir konca gül buldum, birden zamansýz,
Kar yaðmýþ bir baktým, bir yaz gününde,
Döküldü gülüm’ de kaldým yapyalnýz.

Aklýmdan çýkmayan, bahar gününde,
Gül dermek isterken, gönül bahçemde,
Gül deðil dert derdim, bahar günümde,
Ayrýlmak þart oldu, kaldým yapyalnýz.

Kahrettim çok içtim, þarap rakýyý,
Kör kütük sarhoþken, yaptým sabahý,
Hep yoldaþ sandým ben, yýldýz ve ayý,
Onlar da yok oldu kaldým yapyalnýz.

Puslu gecelerin her köþesinde,
Derbeder biriydim, hep kýþ gününde,
Gönlüm hoþ gezerken, çamlýk düzünde,
Terk etti býraktý, kaldým yapyalnýz.

Ayrýlmak þart olan, bunca zamanda,
Ne duydum ne gördüm, bunca zamanda,
Gül gördüm bakmadým, onsuz zamanda,
Kaderle güreþtim, kaldým yapyalnýz.

Derdime bir derman, arar dururken,
Bir baktým güz gelmiþ, gönlüm severken,
Her gün ben kapýmdan, yollar gözlerken,
Gelen yok giden yok kaldým yapyalnýz.

A.Yüksel Þanlý er
22 Mayýs 2012
Antalya



Sosyal Medyada Paylaşın: