Şeb-i Yelda

Þeb-i Yelda sona eriyor..

Gecenin bu uzun mu uzun vakitlerinde senin için yazdýklarýmla uykuya dalýyorum.

Boþ sayfa kaldý mý bilmiyorum.
Kalmýþsa bile senin adýný yazmýþýmdýr..

Boþ sayfalara seni anlatýrken gecenin sessiz saatleri kaçý gösteriyordu hatýrlamýyorum.
Aklýmda olan tek bir þey, o da sadece seni boþ sayfalara anlatmam idi.

Nasýl bir geceydi ki
Bitmek bilmedi.

Bazen hayalin yanýmda otururdu, birlikte diviti mürekkebe bandýrýr, çýkarýrdýk !
Bazen o söyler ben yazardým,
Bazen de o susar içimden gelenleri okur ve tebessümle onaylardý.

Hatta
Öyle anlar olurdu ki
Ellerim titrerdi, divit elimden düþerdi.
Yerden almaya yeltendiðimde ise omuzuma hafifçe dokunur diviti kendisi alýrdý.

Ben
Yazý yazmaya dalýp bir an baþýmý çevirdiðimde de gözlerimin önünden kaybolurdu !

Hiç anlamazdým:
Yanýma ne zaman geldiðini,
Ne zaman gittiðini..

Hep merak ederdim ama bir türlü sormaya fýrsatým olmazdý.
Ya da o an unuturdum.
Bilmiyorum..

Fakat
Nasýl bir uykuydu ki
Uyanmak bilmedim.

Bütün bir gece rüyaydý sanki.
Her þey bir bir gözlerimin önünden tekrar tekrar geçerdi.
Uyanmak isterdim !

Ama gözlerimi açmak istediðimde ise karanlýk bir odadaymýþým gibi gözlerimin önü kararýrdý.

Ýþte
Bu yüzden ne gecenin karanlýðýný ne de uykumu biliyorum.

Þeb-i Yelda sona eriyor..

Gecenin bu uzun mu uzun vakitlerinde senin için yazdýklarýmla uykuya dalýyorum.

Uyanmak bilsem de karanlýk
Gecenin uzun vakitlerinde boþ sayfalarýný seninle doldursam da.. Hoþça Kal

Tahir TIÐRAK
Sosyal Medyada Paylaşın: