Yalnızlığa Alışmak !

Bazen bir þiir okursun.
Bazen bir þiir yazarsýn.
Bazen de bir þarký mýrýldanýrsýn.
Bir de bakmýþsýn ki; farkýna varmadan aþký yakalamýþsýn..

Bir zaman sonra..

Hem okuduðun þiir,
Hem yazdýðýn þiir,
Ve hatta mýrýldandýðýn þarký bile yeniden aklýna düþmüþtür.
Çünkü o vakit aþký bitirmiþsindir..

Yaþanacak birþeyin kalmadýðýný düþünürsün !
Yanýlmýþsýndýr..

Evet, belki aþký yaþamýþsýndýr..
Öyle ki sevgiliyi dahi yaþamayý ve yaþatmayý baþarmýþsýndýr.
Ama kendini yaþamayý ve yaþatmayý unutmuþsundur.

Böylece mutluluk uzak durmuþtur senden.
Huzur bile yüz çevirmiþtir mutluluðun gibi..

Yalnýz kalmýþsýndýr..

Bu yüzden her þeyi bir kenara býrakýrsýn !
Sevmeyi, sevilmeyi..
Mutluluðu, huzuru..
Bütün bir halde, dahi kendini..

Yalnýzlýða alýþmak dilersin..
Loþ bir odaya çekilirsin.

Düþüncelerden düþüncelere alýr baþýný gidersin..
Ne düþündüðünün önemi yoktur !
Sadece düþünürsün.

Saf, hiç bir þey bilmediðin zamanlar düþer aklýna..
Aðlarsýn..

Sonra
Gözyaþlarýný silmeye yeltenirsin..
Silemezsin !

Pervasýzca haykýrýrsýn !
Bu haykýrýþ yürek yakan bir dýþa vuruþun si mgesi deðildir..
Bütün bir haliyle çýðlýk çýðlýða çýkan içindeki yalnýzlýðýn sesidir !

Çünkü þimdi yalnýzlýða alýþmýþsýndýr..

Tahir TIÐRAK
Sosyal Medyada Paylaşın: