senin yüzünde bozkýr uðultusu benim dudaklarýmda sarý sabýr, yaðmur mevsimi omurgasýz bir düzlükte yuvarlanan dünya yaþam kuru ýslanalým þehrin bittiði yerde
bir kaç damla gökyüzü yeter bize çatlamayan bir camýn içine kilitleyelim sesleri araba sesi, klarnet sesi, kadeh sesi ýslýk sesi, yumruk sesi rüyasýnda dolananlarýn terlik sesi gýcýrdayan yataklarýn güneþe of sesi pencerelere sinmiþ düðün sesi, ölüm sesi
kimsenin bilmediði dilde öp beni duyuþumdan uzaklaþsýn fersiz insanlarýn dört nala tuzu ve telaþý yollarýn türkü hali yorgunluklarý aynalarýn melankolik romanlarý ruhumun kökünde sen hiç bir aðlayýþ gözüme deðmesin
susmak demekse aþk sükutu örgütlediðim kollarým var insani kusurlarý hiçe sayýp kaynayan yaþamý ve fokurdayan saatleri unutup, bir daha anýmsamayýp sessizliðe doyur beni
manasýz hiç bir ses dünyama girmesin...
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.