þafaðýn kýzýllýðý dudaklarýn olup öpsün beni
uyandýr beni öpüþünle aç gözlerimi
konsun göðsüme yüreðindeki deli kelebek
kýrsýn göðüs kafesimi...
çýldýrayým uyanýrken senli
çekilsin perdeleri ayrýlýkarýn
býrak aydýnlýklara sarýlayým
yada yanayým uykularýmda terim söndürsün beni...
baþkasý gelmesin düþmesin düþlerimin üzerine
ya sen
ya rüzgar
uçurmalý düþlerimi
mavisinde
tüm þehrin anahtarlarýný kýrýyorum
tutmayan dizlerimle...
söndürün tüm aydýnlýðýnýzý ey sokak lambalarým
solun artýk
bir solmayan ayrýlýðýndaki karanfil kalsýn
kanlý gece sus artýk gelme üzerime
kýrmýzýya kalsýn kan
kurþun karanlýkta...
gizlensin
kirpiðine dokunmasýn yel
kýyamam
kararan aydýndýðýndaki sana
bir ceket bir çýplaklýk
giderim yalýnayak...
kimsesizliðin kýyýsý rýhtým olan senden
martý susar
deniz susar
mavi karaya çalýnýr
karalanýr
ve ben senin suskuluðunda
su kenarý uyurum gözlerim açýk....