Tanrılar Telefon Kullanmaz
tanrýlar telefon kullanmaz
üç çocuk
üç yol
üç gün
kulaðýmda eskiyen söðüt
deniz hýþýrtýsý
pembe üzüm
dinliyorum, yol benim
senin saçlarýný ezbere alýyorum
belki bir gün bir yerde söylerim diye.
birinin korkusuyla uyanýyorum hep
melekler aþaðýma doluþuyor
çekilip çekilip bir zaman oluyorum: hiç inanmadýðým
bir rüzgârýn koynunda, dün hatrýn kaçý.
ölmeyeceðini bilen bir býçak gibi
mutfaktan su almaya gelen bir nehir sesini
iþittiðimde, ben de annemin bir geceliðine
rüyaya dönüþtüðünü anýmsýyorum.
tanrýlar güzel kýyafetler giyer,
kadýnlar gibi.
ve þarkýlar gibi bir gözü açýk beklerler
unutulmayý.
ve þiirler...
üç kedi
üç vakit
üç el
omuz çizgini yazdým bir yere.
öpülecekler listesinde senin o merhum uykun
bacaklarýnýn kavisi, sýrtýndan düþen katre
ve rahminden alýnacak bir güneþ daha
omuz çizgini unutmayayým diye
not ettim aklýmýn bir yerine.
sana yürüdüðüm yollarý gördüm geçen gün
kanýyordu, kanýyordu, kanýyordu
bir sen bilmiyordun, bilmiyorsun, bilmiyor.
oysa, oysa diyebileceðim þeyleri kalbimde kapattým,
kilitledim fikirlerimi, kýrdým vazolarý, akvaryumlarý
geriye adým atmayý düþleyen sandalyeleri
ve tamtýkýrýnda ilerlemeyen deyiþleri.
belki bir kuþ olmalýydým bu hayata
yapayalnýz, sâdýk bir kuytuda, boþluðuna
kafes gölgesinden bile korkan
garip bir kuþ, aklým oysa.
sen kaç þehir geçebilirsen geç
ben bir su olacaðým tiradýmla yorgunluða
tehir edeceðim sancýlarý, saçlarýný uzatacaðým gecemin
yankýyý anla: saatimi gözlerine göre ayarladým.
üç kâðýt
üç veda
üç ip
yaðmurun sakladýðý þeyler olmalý
muflis hatýralarýn sancaðýnda bir renk,
filistin kokmalý aðzý, fransa gibi öpüþmeli
yahut bir zenci gibi daðýtmalý yüzünü
ölümün gösterdiði tabeladan inerek
bir gölge aramalý sýðýnacak böyle bir havada.
adýmlarýnda soyut kelebekler uçarken
kaygý taþýmalý, kaygý bulundurmalý, kaygý
insan, kötürüm yargýcý, pak kapýlarda sessizlik
süpürülür, bir gece yarýsý, adýn aðzýmda uyur
sonsuzluða katýlýr küçük bir bulut aynasý.
perþembe’den, portofino’dan, istanbul’dan
geçit bulmalý bir karanlýðýn arkasýndan
sýza sýza yürümeli içlerine kadar saiði þartýn
bir bilmece olarak kalmalý göðsünü unutan kadýnlýðýn
yýrtmacýnda kan tutkunu bir ihanet akþamý
göle unutmalý insan sarýyý.
kulaðýmda çýrpýnan ümit
ölüm kaþýntýsý
lacivert gömüt
dinliyorum, yol benim
aldýðýnca tut kuru öðüt
gittiðin yerden bir ýþýk yak!
Payanda
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.