Ah sevgili, bazen
Sadece korkarsýn ayrýlýktan
Nedeni
öðretmemiþtir sana hayat bu þeklini
Görmemiþsindir büyüklerinden vazgeçmeyi
Sýrtýný dönüp yürüyüp gitmeyi
Ve bir annenin sabrýný beklersin bazen aþktan
O kalmýþtýr her koþulda soðuk odalarda
Yapayalnýz,
Sessiz gözyaþlarýyla baþ baþa
Ekmeyi taþýyan bir rol model baba varken
Gözlerinin önünde çocukluðundan bu yana
Ve vefasýný sonuna kadar gösteren bir anne, yüreðinde
Sýrtýný dönüp gidemezsin aþk bildiðin duyguya
Hani derler ya
Kümeste yaþasa insan onun dünyasýdýr orasý
Öyle iþte benim dünyam da
Aþk yuvasý kutsallýðýnda
Biliyorum
Dört dörtlük deðilim
Bir manzara kartpostalý misali
Hatalarýna çok kýzdýðým babamýn bile
Zaman zaman düþtüm hatalarýna
Ve bir baba olduðumda öðrendim babalarý
Bazen anlamak lazým insana dair hatalarý
Anne yüreði ile
Þu an senin yaptýðýn gibi mesela
Þimdi yeni bir rota çizdim ruhuma
Piþmanlýklarýn baþýnda terk ettim içimdeki þehri
Kara mizah gibi, ama öyle sevgili
Ýnsan hatadan dönermiþ bazen
Masmavi bir deniz kýyýsýndan ayrýlýrmýþ misali
Seni öylece býrakýyorum gözlerimin donukluðunda
Ufukta
Ah sevgili
Aþk damlalarýný yudum yudum içince
Daha bir susatýyor adamý
Ýnsan kýzýnca susuyor
Ýnsan yalnýz býrakýldýðýný düþündüðünde susuyor
Ýnsan emeðinin vefasýzlýðýnda susuyor
Ama yine de içemiyor serap misali huzuru
Tüm kuraklýðý ile içinin çölüne mahkûm
Teslim oluyor zamana
Anlatmasý zor þimdi sana
Kendisine nasýl saplar insan
Bir býçaðý bu kadar çok diyorsun
Tek suçlusu olmak istiyorum
Kör kalan yanlarýmýn
Sadece bana ait olmadýðýný hatýrlamak için
Gidiyor diyorsun içinden
Korktu da mutlaka kýzdýðýn için bana
Korumak için susuyorsun beni ve kendini
Yaþanacak zamanlarýn acizliðinden
Bir o kadar da özgürlüðünden
Hak etmedik biliyorsun
Kuþ cývýltýlarýyla baþlayan bir günü
Sýcak ekmek kokusunu ve tebessümü
O kadar çok fark ettiðin benzer yanlarýmýz içinde
Senin bile fark edemediðin bir yanýmýz var
Birbirine benzeyen
Farklý hayatlara ait olmayý öðretti bize hayat
Ve seviyoruz ait olmayý o ilk an’a
Sürekli þans veriyoruz mutluluða
Ve þans arýyoruz ruhumuzla savaþlarýmýzda
Hani o yaðmurun kokusu
Baþtan çýkarýyor ya bizi
Hani o saçaklar
Parmak izlerimizin þefkati misali
Diziliyor ya kavrulan dudak yaralarýmýzla
Gecenin en derin
En dipsiz esintilerine bir bir
Öyle teslim oluyoruz biz aþksýz uykulara
Bu yüzden
hiç baþlamadýk seninle kaybolmaya
Hep bir serçe olarak kalacaksýn
Yaðmuru korkulu gözlerle izlerken
Saflýðýnýn þiddetine tutulduðum
Sýðýnacak kelimelerimizi yuttuk biz
Bir bir
Sýðýnacak hüzünlerimizi
Ýçimizin boþluðuna terk ettik bir anda
Ah sevgili
Yollarýný birbirinden habersizce ayýran
Bir baþlangýçmýþýz hayata
Ve aþk iki mutsuzluðun tek yüreðine sýðmýyormuþ
Zamansýzlýkta
Belki baþka bir ömürde / belki de baþka bir dünyada
Çocukça
Ne dersin, çocukça ve sonsuzluða…