Anneciðim üþüyorum... Yaðmur içime yaðýyor Kapat þu pencereyi. Karnýmda çok ayaklý bir hayvan Kemiriyor kemiðimi etimi Yavaþ, yavaþ... Ne piþmez þeymiþ, þu ateþteki aþ. Gel anne gel bak Dýþarda ben kadar bir çocuk. Ne güzel paltosu var, Ayaðýnda cici papuçlarý Deðil çýplak. Anne! Benim paltom, ayakkabým Ne zaman olacak? Anne beni duydun deðil mi Anne! anne! bir þey, birþey var içimde Parçalýyor midemi. Anne acýktým! Ýnan ki yiyeceðim onu da Doyursa beni Þu kara bahtým
Afrika’da çocuklar açlýktan ölüyormuþ televizyonda gördüm Bu þiiri yazdým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Bozkurt Esenyel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.