Sac tellerime yansýyan zaman yüz çizgileridir bir annenin. Sözcükler dizinin dibinde geçmiþ zaman eki. Güleç gözlerle anlattýðýn hep yedi yaþýmdý. Boyumun yetiþmediði sandalyelerle yýkardým gözlerini büyümenin.
Küçücük ellerime tutuþturduðun týðlarla ince ipler örülürdü de nasýl ta o zamanlar annemin sesinde martýlar kanat çýrpardý. Acýlara nasýl pijama giydirildiðini öðrendim gözlerinden. Sahi kaç yaþýmdý çocukluðum sekiz olunca çocuk olunur muydu yoksa dokuz mu…
Çocukluðumun yaþý kaç idi bilemedim. Acýlarýmý uyutmak için kuþandýðým ninnileri mýrýldandým. Çocuk muydum, anne mi!
e.a
Düzeltme icin ögretmenime te$ekkürü bir borc bilirim; Te$ekkürler ögretmenim; H.B. (:
Sosyal Medyada Paylaşın:
PerdesizKopuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.