vakit niye bu denli sen, geceye sinen ayaz niye cürütüyor tenimi olmayi$ina mi bu isyani, solugumun seyrelmesi hadi durma, uzat ellerini beyazým yüzüme gözüme bula$týr nefesini önce sen kokayým sonra, uzun uzadýya anlat bir yýgýnda ne denli bir hüzün birikir gözleri acýdan catlatacak ki ye$il bir duman bugusu, ortalýk revan kalbim sanki yangýn bin asýrlýk…
sözsüz diyardýr gönül - ‘’Roniya çave min’’ - ve senindir cok’larýma sýgmayan - ‘’Mala min’’ - sol gamzen sag elime emanetken bir gülümseme senden yana benden olan, benim olan...
e.a.
Sosyal Medyada Paylaşın:
PerdesizKopuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.