Uyan çocuk
Uyan kibir uykusundan
Denizin dibi soðuk
Ki ben etleri atomlarýna kavuþmuþ
Kemikten bir tanrýydým
Nefes alýrken
Topraksýz bir ülkenin
Dalkavuðu kadar yalnýzým þu anda
Bir tanrý kadar çaresiz hala
Anlýyor musun çocuk
Anlýyor musun
Her tarafý bembeyaz
Kaðýt yaðmuruydu gecenin
Aðýr çekimin
Yer çekimine maruz býrakýlmýþ
Ki firavunlar bile
Özlüyor bazen annesini
Bu yüzden bal mumu kadar tazedir
Özlemlerimiz
Ölüm sonrasý çürümeye
Çare bulmuþken
Yaþam sýrasýnda kokuþmaya
Engel olamadýk
Ki matematiðin sevdalý köleleri bile
Topraða karýþtý ansýzýn
Dünyanýn yedi harikasýný
Arkamýzda býraktýk
Aþk gibi
Nefes gibi
Sadece yaþadýk...