SEN YOKTUN ...!

Dün sabah olduðu gibiydi, bu sabahta,
Didik didik ettim, eski anýlarý,
Bir de, posta kutusunu.
Senden bir haber, var mý diye,
Dolaþtým durdum boþ sahilde.
Martýlarýn selamý vardý,
Sen yoktun, emanet kaldý cebimde...

Dün bu zamanlardý,
Ay buluta yakýndý,
Hasretlik can acýtýyordu,
Kolum kanadým kýrýktý,
Kanayan yaralarý sararsýn diye
Medet umdum,
Bende unuttuðun sevdan vardý,
Sen yoktun, emanet kaldý,
Göðüs kafesimin içinde..

Akþamýn bu sýralarýydý,
Gözlerin bana tuzaktý,
Yakanda duran, bir kalbin vardý,
Sen yoktun, habersizce,
Ben oraya taþýndým.
Geçen yol bu yoldu,
Gürül gürül musluklardan akýyordu,
Toy mevsimim hazana çalýyordu,
Yokluðun bana cezaydý,
Badem gözlerin aklýma ziyandý
Sen de bir ben gizliydim.
Kalbindeki sevdalý anahtar,
Gülüþünde niþanlýydý,
Kapýlarý çalmadan,
Ben sana geldim.

Geçen yýl bu sýralardý,
Sen bana musalla,
Ben sana divane .
Çaresiz kördüðümdü,
Gizli bir sevda masalýydý,
Ben, perde arkasý ayrýlýða taþýndým.

Tanýþtýðýmýz gün gibiydi,
Sýrýlsýklam bir þehirdi,
Cadde boyu çamur içinde,
Yüreðimize sýçrayan toprak kokusunca,
Serpilen bir aþk bestesiydi.
Ben mýzrabýn yankýsýnda,
Dudaðýnda söylediðin,
Öksüz þarkýlara taþýndým.

Son gördüðüm yerde,
Buldum ayak izini.
Takvimlerden sordum,
Sensiz geçen solgun baharlarý.
Yalnýzlýk kaldý, boþ bir taburede,
Gelen geçen seni sordu,
Sen yoktun, çaresiz kaldým,
Düþüncelerimi boðan, ummanlara taþýndým.

Kýrýk çerçevede yanýk hava kokusu,
Ahþap duvarlar içinde,
Tek teselli aradým,
Kol kola duran fotoðraftan.
Giden günler geri gelmiyor,
’Güzellikler bitti ’ diyor.
Son görüþtüðümüz yerde,
Elimde valiz,
Týka basa, bir yýðýn aný,
Sen yoktun, ben sana geldim,
Emanet yüreðine taþýndým.
Yolda rastladým,
Martýlarýn da selamý vardý,
Sen yoktun,
Týpký sevdan gibi, emanet kaldý cebimde...
DÝCLE AYYILDIZ
Sosyal Medyada Paylaşın: