resmetsem olmaz harbi saðlam yumruk bu göðsüme tutunan son bir köz ve yaðmurun ince dalgasý denizlerimde kýmýl kýmýl özleyen bir çocuðum ben sadece camýn arkasýnda oturup argo bir sigara yakan hayata
belki çamurdur bunca yürüdüðüm yol belki sakidir sahici sunduðum sarhoþluðumun ümitlendiði akþamlarda kendine doðru kývrýlan öksüz bir suyum saçlarým yukarý doðru uzar benim allahým sanma ki biliyorum, suçsuz muyum
çekil önümden, sana bu gece yorgan olmayacaðým, ey ölüm beni eskilere itekleyen o sesin yok mu, gömüldüðüm aðzýmý dayayýp iç çektiðim o kalbin yok mu, sömürdüðün bir rüya ortasýnda balýk tutuyorum, balýklar aðýmda kördüðüm çekip almak istesem seni benden utanýrým diye kendimle aþk, övündüðüm
sokaklar ekmek için, ekmek için sokaklar baþka daðlardan iniyor kuþlarým hep baþka günlerden acý çekiyorum bir de farklý seviyoruz deyiþin yok mu, çok güceniyorum güvendiðim için sana dün gece ettiðim telefon ortasýnda kan türetip üstüne üstlük susuyorum - susmak durmakla seviþme pahasýna þimdi hangi rüzgara dönüyorum bilemiyorum
cebimden üç þey çýkar çýksa çýksa ama söylemem ne olduklarýný, sen tasarla sen anla beni bir güneþin yaðýnda duran kavrulmuþ ayak gibi yürümediðim yollar kovalarken gölgemi sessizlikten mi sensizlikten mi kelebek olurum bir günlük ömrüm kalýr, kesin o sýra
yýldýzlar kaç tane say, öyle gel kendine benimle konuþ yýldýzlar kaç tane ay, bir soru yaðmurunda bin güneþ kaç papatya eder, öyle benimle konuþ bir vurmaz iki duyar ihtiyarsam kendinle öyle durul bulaþýðýný yýkadým hayatýn, sofram bu bil de kurul. kadýnlýðým yýrtýldý o da olursa sevmiyorum olur, anca budur
söylediklerin, hep söylediklerin bir aðacýn esnediði ormanlara ancak duyulur gerçi geçerliliði yok hüzünlerin açmadýðýn dalda bir fincan kahve molasý, uzun bir yol daha ve ardýndan küsmüþler okulunda aklým öðrenci hala
git desem kal, kal desem gidersin nasýlsa ok tutmayý bilsem yapacaðým bu iþi bir elma diþleyiþin bir saç tarayýþýn bir yýkanýþýn arýndýrmýyorsa sevmemeyi bir farký yoktur yorulan onca atla tanrý seni takmýyorsa fiþini çek bildiðim budur, bir dediðim tek gerçek
çok düþünürüm biliyorsun yeni bir renk arar gibi ararken ben seni kaybolduðun izlerde buldum hatýrayý kestim ellerimle kestim ellerini kestim ah niye gittin diye sormuyorum ah niye ben sadece ben niye ben bittim ama artýðý yok, ama artýk yok geçti
daha dün gece anlatmamýþ mýydým sana, bu kediler burada üþür diye çöplerin ortasýna býraktým kendimi, bu gün de böyle bitti!
Payanda Sosyal Medyada Paylaşın:
Payanda Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.