zamansız

Þifacý sandý avcýyý
açtý yarasýný gösterdi av
sýcak kucaða umutla koyarken buzdan baþýný
þah damarýný öpüyor pusudan çýkan býçak.

Bugünde deðil artýk,
vakti göstermiyor yâr yadigârý
ya ileri gidiyor
ya geri kalýyor þaþkýn akrep
bozulmuþ saat;
sallanýyor zamanýn salýncaðýnda
kollarý açýk
kollarý aç,
baþýndaki ayazla uðruyor düne
körlediði günlere dönüyor
gülümsetiyor onu vadideki kýzýl tay,
ömür kadranýnda seyrediyor yarýnlarý
bir yýlký atý koþuyor uçuruma doðru
hem yaralý
hem yalnýz,
baktýkça aðlatýyor onu
kanlý yapýncaklý tutsak!

Ve þah damarýný zamansýz kesiyor býçak!

ö.n
Sosyal Medyada Paylaşın: