DUYDUN MU?

bazen yitirilir düþler..
bazen de kendi ellerinle katili olursun...
varlýðýndaki duyarsýzlýðýný,
yokluðuna davet edersin..
zaman durmadan geçer...
sayarsýn tek tek saatleri...
beyninde yankýlar tik tak sesleri...
yine de avutamazsýn gecenin siyahýnda
serseri olmuþ düþlerini....
peþinde dolaþýr;
hiç tanýmadýðýn gölgeler.
sokak sokak adýmlarsýn;
aradýðýn düþlerine doðru yalnýzlýðýný
darmadaðýnsýndýr,
tanýyamazsýn;
baktýðýn, kýrýk penceredeki yansýmaný.
þaþýrýrsýn irkilerek,
anlayamazsýn ararken , geçen zamaný
yaklaþýr ; adým adým
peþine düþmüþ gölgeler
hani nerde? nerde?
kaybettiðim bu düþler..
bir an durup, kapatýrsýn gözlerini,
yoklarsýn; bir zaman gülen anýlarýný,
bulamaya çalýþýrsýn;
iþte o kaybettiðin aný!
zaman yok artýk! bulmalýyým!
koca bir kapý açýldý þimdi
belli, girmemi istiyor içeri..
arkamda: gölgeler, bulamadýðým düþler,
ya bir adýmda karýþacaðým; zifirin siyahýna,
ya da bir adýmda geçeceðim; yüreðimin saf/ýna
kapý kapanýyor....
adým atýlýyor....
hadi..! aç gözlerini....
bak yanýndayým þimdi...
þeçtim ben; kalbimin söylediðini...
sen söyle þimdi; duydun mu ne dediðini? /NergizA/
Sosyal Medyada Paylaşın: