Ziyâ ve Zulme

Toplum bir korkunç girdâb etrafýnda dönüyor,
Kaoslar ülkesine seyâhate azmetmiþ:
Ve her gün biraz daha ümit mumu sönüyor,
Zaten özüyle alâkasý silinip gitmiþ...
Çatýrtýlar geliyor sürekli tepemizden,
Dört bir yanýmýz âdetâ ateþten bir tûfân;
Çevre alev alev yanýyor, kibriti bizden;
Þimdi bu kapkara zulmetten titriyor âsmân.
Cemiyette gerçekler tepetaklak bitevî,
Bir sisli gurbet içinde genci ihtiyârý;
Her yerde hezeyân; çarþýsý, pazarý, evi,
Çýlgýnlýk zinde güçlerin en bâriz þiârý,
Evler birbirinden kopmuþ fertlere aþhâne,
Baba yamak bu gamhânede, anne de aþçý...
Sokaklarda gaseyân, her köþede meyhâne,
Þanlý bir millet için bu âkýbet ne acý!
Geçtik çýlgýnlýkta Roma’yý, Bizans’ý çoktan,
Zamanýn ezip geçtiði o tâli’sizleri...
Bizim bahtsýzlýðýmýz bir düzine kopuktan,
Nesepsiz düþünceleri, nesepsiz özleri...
Peylendi ahlâksýzlýk bir merðûb metâ gibi,
Sefilleþti düþünce faziletlere inâd.!
Horlanýp hor görüldü yurdun asýl sahibi,
Þimdi millî ruh hakîr, kozmopolitlik âbâd...
Týkalý bize yollar, hiç bir yana geçit yok,
Farelere þehrâyîn, yollar onlara göre...
Bu in’de kýþ uykusuna yatmýþ ararsan çok;
Bir zamanlar hak fikri, þimdiyse sükût töre...
Âlimler hissiz, ilim yuvalarý desteksiz,
Yaþasýn pâyeler niþâný! Þiltler, formalar;
Mektepler "Haydparký" talebe ilme isteksiz...
Ve "Batý uygarlýðý" diye hayâl kurmalar...
Öðretenler silme dilsiz, öðrenenler saðýr,
Kime ne anlatýrsýn düþünceler karanlýk...
Toprak simsiyah çorak, gökler demir, yer bakýr
Yetiþin yurdun sahipleri, yetiþin artýk!
Emareler var tüllenen þafaðýn baðrýnda,
Nârâlar duyuluyor daðlarýn ötesinden.
Karanlýk þimdi derdest tam ýþýðýn aðýnda,
Sürpriz naðmeler týn týn zamanýn bestesinden.
Artýk her bucak bu neslin rüyâlarýyla þâd,
Ve herkesin elinde bahardan bir demet gül...
Âbâd ol ey Nur adam; bizleri ettin âbâd..!
Þimdi zirvelerde bir baþka ötüyor bülbül...





Sosyal Medyada Paylaşın: