Yobaz

Masum duygularimizin korkulu rüyasi,
Her baskininda zulmü bir baþka kan kirmizi...
Kaba kuvvetin mazlum vicdanlara cezasi;
Hür düþünme ile savaþmada bütün hizi...
Her zaman ayni "yâ leyl" tekmil miriltilari,
Rûhu da ufkuna benzeyen sisle örtülü
Ve arenalardakine denk hýrýltýlarý...
O âlemde her yer bir mezar, her rûh da ölü.
Zincirler içinde her zaman duygular, düþler,
Kurulmuþ her köþe baþýnda bir kanlý pusu...
Mazlum tabiatlarda sürekli ürperiþler
Ve herkesin ense kökünde korkunun korkusu...
Zulmün en saðlam bir sütunu gibidir yobaz,
Ona göre "yaþam" bir baþka yýldýzda hayat...
Onun ikliminde esen hummalý bir poyraz...
Ve ona benzemiyorsa bir kafa, kaldýr at!
Ya ona her iþinde çengilik yapan zümre!
Düþünceleri ve doðrularý tek mevsimlik...
Bitirdiler millî ruhu kemire kemire;
Ufuklarý karanlýk, fikirleri gündelik.
Ey zalim hiç durma mahmuzla atýný ve sür!
Kim bilir ezip geçeceðin daha kimler var.?
Senin ettiklerin küfürden öte küfür,
Sende kinler, nefretler, cinnetler, hafakanlar...

Sosyal Medyada Paylaşın: