Rûh

Ruh þuurlu kanun, özü, rengi meleklerden,
Bir sirli görüntüyle billûr fânus içinde...
Ýnsanî ufka en büyük armaðandýr göklerden;
Semavîleþmenin helezonlarý içinde...
Melek kanadýndan tüyler almýþ gibi atak,
Ruhânîlerle iki parmaktan daha yakýn;
Pervâz eder ilerler hedefi o son durak,
Her menzilde duyar iltifatlarýný Hakk’ýn...
Birbirinin peþinde akrep ve yelkovan gibi,
Sonsuzun nuruna doðru ve soluk soluða;
Bir derinliðe açýlýr ki, görünmez dibi,
Yollar akar-gider ebedî bahçeye-baða...
Ve bu þevk u tarâbla aðlayan, sevinç aðlar,
Her bucakta doðum neþîdeleri duyulur;
Ruhlardan taþan neþ’e ýrmaklar gibi çaðlar,
Kim erse bu ufka, kendini bir baþka bulur.
Bu büyülü âlemi Dostuyla paylaþanlar,
Aþarlar bir hamlede mekaný ve zamaný;
Kendi ruhlarýnda gidip Hakk’a ulaþanlar,
Duymazlar sûru ve kýyamet koptuðu âný...
Onlar öteleri, öteler onlarý dinler,
Iþýk olur, kitap olur, binek olur varlýk;
Aþklarý ve hicranlarý vuslatla serinler,
Açýlýr Hakk’ý temâþâ için bir aralýk...
Görürler ömrün ikbal yollarýný hep birden,
Bir el iner, hicranla akan yaþlarý siler;
Duyarlar ebediyeti olduklarý yerden...
Ve herkes arayýp durduðu aslýna erer.


Sosyal Medyada Paylaşın: