Kış Geceleri

Kýþ gecelerinde oturmuþ düþünüyorum,
Ardarda inanç ve ümît, sarsýntý ve kaos.
Kýþ gecelerinde terliyor ve üþüyorum,
Hülyâlarda sallantý ve rüyâlarda kâbus...

Bülbüllerde sessizlik, çiçeklerde bekleyiþ,
Sevinç-hüzün iç içe; gönlümün itiyâdý...
Ekseriya tekdüze, ara-sýra tekleyiþ;
Bahar nâralarý yanýnda, hazân feryâdý.

Bazan mûsikî gibi tatlý esiyor rüzgâr,
Fýkýrdýyor her þey; kuþ, böcek, aðaç ve yaprak;
Bazan serin bir poyrazla sarsýlýyor bahar,
Yeisle geriniyor dere, tepe, taþ, toprak...

Soluyor gül çehrelerinde güzellik renk renk,
Azmin þakaklarýnda eski günlerin teri;
Gurbet tütüyor her yanda, sarsýlýyor âhenk
Bir ürperten belirsizlik kaplýyor her yeri!

Zirvelerde sis ve duman, ovalarda güneþ,
Ýçiçe esiyor her yerde bora ve meltem;
Düþen rahmet damlalarý, çýlgýn sellere eþ,
Zýtlarýn bayramý, zifafta sevinç ve mâtem...

Sosyal Medyada Paylaşın: