Izdırâp

Izdýrâp, gece yarýsýnda vuran gong gibi,
(Týn týn) ötüp yüreðimi hoplatýr âniden...
Eski hülyâlarým ki, yok hiçbirinin dibi,
Baðý kopmuþ inciler gibi dökülür birden...

Izdýrâp, yalnýz kaldýðým anlardaki dostum,
Rûhumu saran hafakan, kafamda yanan kor.
Ýnleyeyim derim... inleyemez yutkunurum;
Yanýp da dýþa sýzdýrmamak doðrusu çok zor...

Izdýrâp, gecelerde kendini hissettirir;
Söyler ayrý bir buudda söylediði þeyi...
Her ýzdýrâp bir kýsým ilhâmlar da getirir,
Hatýrlatýr bizlere insanlýðý, sevgiyi.

Gecede bir sürü ilhâm, bir sürü de azap,
Ve, düþünce kuþaðýnda hep doðum sancýsý...
Azapsýz dimaðlarýn görecekleri serap,
Sancýlar deðil; sancý çekmemek en acýsý...

Ey ýzdýrâp; anladým ki her þey senin ile!
Sen Hakk’a giden yollarda vuslata vesile...


Sosyal Medyada Paylaşın: