Işık Belde
Rengi, deseni, ýþýðý mazi kýt’asýndan,
Tarih enginliðinde süren bir sýrlý dünya;
Güneþ gibi doðar karanlýklar arasýndan,
Büyülü maviliðiyle o füsûnkâr rüya...
Ufuklar þimdiden göklerle sarmaþýr gibi,
Yol boyu yeþillik, ilerde sihirli bir yaz,
Belirir birdenbire o ruh ufku sýr gibi
Duyulur þanlý geçmiþin sesi âvâz âvâz...
Geceler ne bilinmezlere kapý aralar,
Öteler duygulara açýlýr perde perde;
Gökler kandillerle köpürür ve pâr pâr parlar,
Duyulmazlar duyulur bu ýþýklý þehirde.
Güneþ sabaha yürür, doðar sihirli akþam,
Neþ’e ve sevinçle tüllenir halvet demleri;
Yükselir ukba râyihalarý buram buram,
Þimdiye kadar yükseldiðinden de ileri...
Bu þehirde renk, desen, nakýþ asla eskimez,
Mevsimler deðiþse de çiçekler hep salýnýr;
Burada renkler kýþ günü bile hazan bilmez,
Bu iklimde ruh kendini cennetlerde sanýr...
Ýrem Baðlarý bu þehri görse utanç duyar,
Çiçeklerine öteden hep þebnemler iner...
Nergisi, yasemini etrafa koku yayar,
Saksaðan bülbüle, dikenler de güle döner.
Her yanda buðu buðu güzellikler tüter,
Ve þehrâyin gibi geçer her gün, her gece;
Her bucakta en taze sesli kumrular öter,
Yaþarsa, bu iklimde yaþar insan gönlünce...
Sosyal Medyada Paylaşın:
M. Fethullah Gülen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.