Ikbal Yildizi

Ufukta ikbâl yildizi ve ardinda iþik,
Tomurcuklar üzerinde taptaze jâleler...
Dün baþka, bugün baþka, zaman buna aliþik,
Bir bir umrânlaþiyor o eski virâneler...
Tik taki kesilmiþ bir saat gibiydi zaman,
Ölüm sessizligine tutsak olmuþtu beþer;
Buzullara dönmüþtü âdetâ bütün cihan,
Gün döndü, diriliyoruz þimdi dörder-beþer.
Tepeler mor, yeþil, sari, bütün renkleriyle,
Dem vuruyorlar o mutlu gelecekten;
Tüllenen þafaklar sirli güzellikleriyle,
Ne büyülü besteler sunuyorlar felekten...
Ufuklar masmavi, göklerinki kadar derin,
Üfül üfül yillarin sararttigi yaylalar
Ve meltemleþiyor kasirgalari kaderin,
Her yerde bir baþka türlü köpürüyor bahar.
Yeis cadisinin artik büyüsü bozuldu,
Zulmet delik-deþik, her yana nurlar yagiyor...
Yollar, metai iþik, süvarilerle doldu,
Þimdi her ufukta ayri bir güneþ doguyor.
Diriliyor yeniden tarih, yüzünde peçe,
Geçmiþteki bütün ihtiþamiyla rengârenk...
Þanli maziler mutlu yarinlarla iç içe,
Göklerin yerle ilk buluþtugu günlere denk...
Bir olma hummasi yaþaniyor için için
Ve herkes daliyor kendi iç aydinligina;
Germiþ kanatlarini âdetâ uçmak için,
Varligi canlara can Dost yakinligina.
Ömrün en tatli rüyasiyla sürekli mahmûr,
Yol azýðý ihlâs ve sermayesi muhabbet;
Dudaklarýnda hep ötelere ait faðfûr,
Iþýk alýp ýþýk vermedeler ebed-müddet...





Sosyal Medyada Paylaşın: