Hülyâlı Mavilikleriyle Geceler

Her zaman ayrý bir ýþýkla tüter geceler,
Ruh o sessizlik içinde sonsuzu heceler...
Aþanlar, kendi serhaddini gecede aþar...
Ve insan bu ufkuyla hep ötelerde yaþar.
Gecede sessizlik huzuru besleyen þarký;
Budur bence karanlýklarýn ýþýktan farký...
Her gece kudret gök kapýlarýný aralar,
Bu büyülü mavilikte tüllenir verâlar.
Renk, þekil, koku bütünüyle silinir gider;
Gecede iç içedir havf-recâ, sevinç-keder.
Yer yer her yanda visâl esintisi duyulur,
Ve duygular matkap salýnmýþ gibi oyulur...
Anlar anlayan, O her yerde Hâzýr ve Nâzýr,
Bir araya gelmiþ gibidir Mûsâ ve Hýzýr...
Lâhûtun sînelere çarpan akislerinden,
Duyulur kul olmanýn neþ’esi tâ derinden...
Leylîler mest ü mahmur, dudaklarýnda kevser,
Gecede rüzgar vuslat kokularýyla eser.
Sýyrýlýr gönül varlýðýn dar hendesesinden,
Ve sonsuzluk besteleri sunar kendi sesinden...
Her yana büyüleyen bir uhrevîlik siner,
Sonra ruhlara dalga dalga vâridât iner.
Denizler gibi coþar, köpürür duygular,
Ruh içini dökeceði tenha bir koy arar.
Baþ-ayak ayný yerde, öper alný seccade,
Budur insaný yakýnlýða taþýyan cadde...







Sosyal Medyada Paylaşın: