Haz ve Sızı

Duyduk sînelerimizde derince bir sýzý,
Sanki ruhlarýmýzda alev alev bir ateþ;
Ürpertti bir kere daha belâlarýn hýzý,
Mahvolmuþ milletlerin ürpertilerine eþ...
Bir sarsýldýk ki, korkunç ve her yanda âh u zâr,
Çaðladý gözyaþlarý yeniden oluk oluk;
Viran olan her þey gibi ruhlar da târumâr,
Yankýlanýyor her bucakta müthiþ bir boþluk.
Duygularda bitevî koskoyu bir karanlýk,
Sapsarý þimdi ümitler ve solgun rüyâlar...
Sanki zulmetler kalýcý, ýþýksa bir anlýk;
Üst üste devrilmiþ âdeta bütün hülyâlar.
Manzara müthiþ... ama gel, bir de gönlünle bak.!
Enkaz üzerinde imar nurlarý parlýyor;
Teslim ol kadere ve kendini Hakk’a býrak.!
Dikkat et ki, gökler yeni ýþýklar salýyor.
Kudret yeniliyor sararmýþ solmuþ eskiyi,
Bir baharla ki, gelin edâsýyla ufukta;
Rahmete çeviriyor karý-buzu-tipiyi,
Kim bilir ne sürprizler var bu gelen þafakta..?
Yok olan mevsim ebedî hendese aðýnda,
Bir dantela gibi örülüyor sessiz sessiz...
Âb-ý hayat yudumluyor huzur kucaðýnda,
Annelerimizin sütü gibi ak ve temiz.
Hassas ruhlar þimdiden Firdevs’e ermiþ gibi,
Mârifet ufku ölçüsünde derin ve zengin;
Haz çaðlayanlarýndaki, baþ döndüren debi,
Allah dostlarýnýn duyduklarý kadar engin...
Sosyal Medyada Paylaşın: