Hasbıhâl

Ýclâlinin âhengi her bucakta nümâyân!
Gönüllerde o tecellinin bir gölgesi var...
Bunu duyan ruh gezer her yerde Seni arar,
Gözlerinde tüllenir en tatlý hatýralar;
Her ses, her renk, her desende varlýðýn ayân...
Hep yollardayým, bak yüzümün rengi sararmýþ!
Ýçimde buðu buðu hüzün, gözlerim nemli,
Neyimden yükselen ses hüznümden de elemli,
Tarife ne hacet, içim belli-dýþým belli!
Ama duydum ki mücrimlere affýn da varmýþ...
Gönlümde derin bir acý, ruhumda hafakan,
Aðlar gezerim her gün bu biten mecâlimle,
Kaddimi büken o baðrýmdaki melâlimle;
Hep düþe-kalkayým þu iki büklüm halimle
Bir gün þâd olsam da, her gün ayrý bir heyecan...
Anar Seni bu dertli sinem her seherinde,
Gel gönlümde konakla, ýzdýrâbýmla konuþ!
Enîsim ol ki, derûnum yalnýzlýkla dolmuþ;
Dünkü yamaçlarýmda güllerim bir bir solmuþ,
Hazan naðmeleri duyulur bestelerinde.
Tattýr ruhuma aþkýnýn ilâhî tadýný!
Ferhat gibi hep hýçkýrsýn, Mecnûn gibi yansýn;
Ýkliminin zümrütten renklerine uyansýn,
Tüllenen güzelliklerinin þiirine kansýn,
Bu kýrýk kalbime armaðan et muradýný..!
Sende buldu bulanlar vuslatýn neþ’esini,
Yýllardýr yollardayým hâlim Sana emanet;
Senin yolunda olmak bile en büyük devlet,
Ey Yüce Sevgili, sevginle beni de þâd et!
Göreyim ruhumda Cemâlin gölgesini.





Sosyal Medyada Paylaşın: