Gümüş Tenli Dünya

Gördümdü o gümüþ tenli dünyâyý,
Kapý kapý hakîkatý ararken;
Ve onun ötesindeki manâyý,
Buldum bulanlarla bir sabah erken...

Artýk gözlerimde tüllenen eþyâ,
Týpký bir kitaptý ýþýktan, renkten;
Bu bildiðim arz, o göz kýrpan semâ,
Bir güzel endâmla karþýmda yekten;

Nergis gibi o mahmûr bakýþýyla,
Gönlüme sihirli kemendler saldý...
Durup durup gamzeler çakýþýyla,
Geçtim kendimden, rûhum kala kaldý...

Her naðmede büyüleyen bir sadâ,
Kulaklara çarpan, Cennet þarkýsý;
Naðmelerinde füsünkâr bir edâ,
Ruhlara ninni kevser çaðýltýsý...

Sevdâyla yatar, sevdâyla kalkarlar,
Bu iklimde hayata uyananlar...
Yüzlerinde sönmeyen ýþýk pâr pâr,
Anlar bunu ancak aþkla yananlar.

Naðmeler salarlar gelip geçerken,
Zümrüt hülyâlarýn altýn sesinden;
Þevk ü târâbla coþarlar ve derken,
Ýlhâm soluklarlar Hak nefesinden...

Kendilerini Cennette sanýrlar,
Haz duyarlar ebedler kadar derin;
Binlerce yýl ve binlerce asýrlar...
Bu tâli’li bendeleri kaderin..!

Tenezzühe çýktýklarý her yerde,
Týpký Itrî gibi bestekârlardan;
Mûsikîler dinlerler perde perde,
Zevkine doyulmayan baharlardan...
Sosyal Medyada Paylaşın: