Gurbet Şiiri

Gurbet rûhumda poyraz gibi estiydi bir gün,
Hazân, türküler söylüyordu; yerlerde yaprak...
Sînemde iniltili hâlâ o hicranlý dün,
Gönlüm, hafakanlarýyla dalgalanan bayrak...

Daldým eski günlerdeki derin melâlime,
Kandan bir lücceydi âdeta gördüðüm yerler.
Ürperdim; bir kere daha acýdým hâlime,
Geçince birer birer hayâlimden o günler...

Gerçi yine bir gurbet hüznü var sînelerde,
Poyraz biraz serince okþuyor çiçekleri;
Perde perde neþ’enin çaðladýðý her yerde,
Bir gamlý melodi susturuyor böcekleri.

Ama, o hep kasvetle esip gelen hicranlar,
Artýk göçedip gittiler bir baþka diyara...
Asýrlardan beri gerçeði saran dumanlar,
Birer birer eriyip yol verdiler bahara...

Þimdi dertli sînemin o eski huysuzluðu,
Yalnýzlýk gecelerimde vefâlý arkadaþ...
Ve çöllerdekine denk gönlümün susuzluðu;
"Az aðrý, âsân ölüm " ve îmân ola yoldaþ..!





Sosyal Medyada Paylaşın: