Fenâ ve Bekâ

Dünyâyý bir Cennet saydý sayanlar,
Düþtü arkasýna hep aldananlar;
Dahasý takýlýp yolda kalanlar...

Ziyân olup, heder olup gittiler,
Tasa olup, keder olup gittiler.

Bir uzun yol, menzile zor erilir,
Erenler de gerildikçe gerilir...
Ýnâyet olmazsa çok zor girilir;

Dere olur, yokuþ olur,zâr olur,
Tipi olur, boran olur, kar olur.

Emeller âdetâ kuyu içinde,
Gassal kazanýnýn suyu içinde;
Varýlmaz sâhilin koyu içinde...

Hem hicran hem yeis, yürekler hissiz,
Düþler kâbuslu, düþler merhametsiz.

Dünyâ bir fýrýldak pek çok köþeli,
Her yanýnda inci mercan döþeli,
Ýnsanoðlu bu tuzaða düþeli,

Dermansýz ve alîl, mahkûm ve sefil,
Þeytanýn aðýnda, þeytanlar delîl.

Duruþ aldatýcý, görünüþ yalan,
Gelenler çok ama var mý bir kalan?
Gafillere plân üstüne plân...

Sezip aldanmayan kullar nerede..?
Ve, Hakk’a götüren yollar nerede..?

Ýzler var yollarda, izler silinmez,
Iþýkla yürümüþ Ulu bilinmez;
Herkes elenip gider O elenmez;

Sonsuzluk yolunda bir kudsî rehber,
Zirvelere ermiþ Yüce Peygamber.

Iþýk ordusunun biricik nûru,
Garip ruhlarýn neþ’esi, sürûru,
Ýnananlarýn sarsýlmayan sûru...

O’na sýðýnanlar þâd olur-gider,
Ebedlere kadar yâd olur-gider.

Kulluðunla fahra erdik Sultaným!
Iþýðýnla yola girdik Sultaným!

Sayende sevdik, sevildik Sultaným!

Sen’siz yol aþilmaz, kervan yürümez!
Sen’siz mahþer olmaz, kimse dirilmez!





Sosyal Medyada Paylaşın: