Füsunlu Işık

Söyler Seni yüz bin dil ile daðlar, dereler,
Her yanda tül tül esmâ ve sýfatýn görünür...
Duyunca adýný her gönül ürperir-inler,
Çehreler büyülü bir mehabete bürünür...
Vücudun aynasýdýr halâyýk þüphe yok;
Her bir varlýkta Cemâlinden bir eda gizli...
Münkirlere olmasa da mü’mine þahit çok.
Gördügümüz her þey âdeta lâhut benizli...
Füsunlu iþigin gerçi her simada ayân,
Ancak güzelligine âþinâ olan görür.
Renkler, þekiller, suretler Seni anar her an;
Anar ve çagiltilarla ummânina yürür.
Tesbih etmeyen var mi Zâtini bu cihanda?
Her þey Senin þem’ine pervane döner;
Vuslat duygusu her sinede bir kara sevda,
Kara sevdalý olmak bile pâyeymiþ meðer...
Býrakma hicranlara açýk tahtýmla beni!
Lutfedip vuslatýnla ruhumu âbâd eyle!
Yakma ikbal bilmeyen kara bahtýmla beni!
Bir nim u nigâhýnla gönlümü âzâd eyle!
Gönder ýþýðýndan ruhuma sönmeyen bir nûr!
Zuhûl etmeyeyim gayrý varlýðýndan asla;
Ne olur insin artýk mahzun gönlüme huzûr,
Kalmasýn va’dinin is’âfý bir baþka fasla.!





Sosyal Medyada Paylaşın: