Çocuk

Göðüslerde koklanýp okþanacak tomurcuk,
Üfül üfül esen tertemiz râyihasýyla;
Ötelerin en büyük armaðanýdýr çocuk,
Masmavi dünyâsý, neþ’e tüten havasýyla...
Millet ulu bir çýnar, çocuksa bir çekirdek,
Atkýlar salar her yandan topraðýn baðrýna;
Ýþlediði iþ, Fâtih ordularýnkine denk,
Her tohum bir baþka iklimi alýr aðýna...
Çocuk bir neþ’e kaynaðýdýr yuvada inan!
En tatlý naðmeler gibidir soluðu-sesi...
Çocuksuz yuva eksik, onsuz mutluluk yalan,
Týpký Cennet meltemlerine benzer nefesi...
Goncalar gibi tebessüm eden çehresinde,
Ardarda baþka güzellikler tüllenir durur...
Çocukla seslendirilen hayat bestesinde,
Ebediyet âleminden þarkýlar duyulur.
Yuva çöl gibidir filizleninceye kadar,
Tomurcuklar arasýnda ev Cennet’e döner...
Filizlere giden yollar kapalýysa eðer,
Millet pâyimâl olur, yuva devrilir-gider.



Sosyal Medyada Paylaşın: