Aşk ve Vuslat

Þahlanýrken doludizgin mavi hülyâlarla,
Duyar Cânân’ý rûh sihirli râyihalarla.
Sardýkça her yaný o füsunlu hâtýralar,
Köpürür dalga dalga vuslat tüten duygular...
Uzaklaþtýkça kendine âit sahillerden,
Aðarýr az ötede ufuk, aðarýr birden...
Derken sarar her yaný Mâþuk’un câzibesi.
Duyulur tasavvurlar üstü sihirli sesi...
Varlýk aþkla gürleyen bir mûsikî kesilir,
Gittikçe düðüm düðüm bir âleme erilir.
Artýk her yerde o sýrla gezer ki, büyülü,
Her manzarayla tüllenir Cânân’ýn kâkülü...
Hislerde iþveyle tüten bir üslûp duyulur
Ve insan uhrevîliðe sýrlý bir yol bulur.
Düþünceleriyle hummâlý, rûhu pür neþ’e,
Ziyâ püskürür, fecrin tepeleri peþ peþe...
Rüyâ gibi bir iklime erilir ki; eþsiz,
Füsûnuyla kuþatir bir haz, her yani sessiz.
Donakalir, sari güller gibi alninda ter;
Sonra da bir iþiga erer ve her þey biter...
Solar bütün renkler; yeþil, mavi, pembe ve mor,
Mekân "lâ mekân" olur, zamanin nabzi durur.
Dökülür karanfil, yasemin, erguvan, zambak,
Menekþe, papatya, lâle ve gül yaprak yaprak.
Görülen bu rüyâ bitince her yan agarir,
Rûh da, vuslata ereceði rýhtýma varýr...
Anlar o zaman gâyenin Allah olduðunu;
Duyar, var olmanýn zevkini duyanlar bunu...
Sosyal Medyada Paylaşın: