Ateşten Çember

Gecem hem gündüzüm ateþten çember,
Yüreðimde sýzý inceden ince.
Dilimde dildârýn hayâli ezber,
Yer yer tülleniyor geceden gece...
Ýçimde týnlýyor firkat bestesi,
Sarsýlýyor her an gönül kubbesi;
Uzaktan geliyor hicrânýn sesi,
Çarpýyor rûhuma heceden hece.
Sarardý baharým, hazâna döndü;
Tam vuslat deminde ýþýðým söndü.
Ay yüzlü gidip hicâba büründü,
Açýlmaz nikâbý peçeden peçe...
Harâboldu dünyam; her yer kan aðlar,
Kurudu çemenler bozuldu baðlar.
Hazân eser, eser rûhumu daðlar,
Savrulur güllerim gonceden gonce...




Sosyal Medyada Paylaşın: