ipeðin büyüsüne doymayan þiirler yazýp
kanatlarýný açmaya kalkma güneþten
ölgün düveli kan rengi çaldý
maviye bezeniyor evren
kilimler dokuyor
besmele yüklü yeminler
yakamoz yakamoz ilkbahar
menekþe açýyor
çocuk gibi
gelmelisin;
biraz daha su toplamalý gökten
ciðerlerin üflediði en koyu kýrmýzý
candan özge þavkýmalý topraða
yürek mülküne resim çizmelisin
temmuzu içen sultaným
zafer meþalesi yakmalýsýn
birden dirilmelisin
yalýn ayak tutmalýsýn ayýn yolunu
gelmelisin;
karanlýktan að alýnla çýkýlýr
boþlukta kalmamalýsýn sultaným
kim çalar kapýsýný rüzgârdan gayrý
kabrinde büyüyen gelinciðin
zulal kadar hilâl þems içre
daðlarýndan inmelisin semadan
bütün kirpiklerini toplamalýsýn
düþmeden henüz bir sözün ardýna
içinde ki boþluðu býrakmalýsýn
mahþerin kapýsýna
gelmelisin;
ömrün su gibi aksýn yaþamýn gölgesine
gel artýk boðuyor beni içre çalgýlar
yüzüm eriyor evrenin aynasýnda
gel artýk kanýmý taþýrýyorum
kayýyor ömrüm avuçlarýmdan
gel artýk ölüm þarkýsý öpmeden dudaklarýmdan
duymalý ve gelmelisin
sultaným.