Kanatsız Kuşlar !

Çaðlar boyu, ben insaný taþýdým,
Yiðitlerin gözlerinde düþ idim,
Rüzgâr gibi bir kanatsýz kuþ idim,
Ufuklardan nal seslerim gelmez mi?
Dost dostunu kokusundan bilmez mi?

Ey süvarim destanlara sür beni,
Koynundaki ferman için yor beni,
Tarihin cenk meydanýnda gör beni,
Mehteran vuranda bendler yýkardým.
Yaradan aþkýna þâha kalkardým.

Ben ki uzaklarý yakýn eyledim,
Daðlar aþtým, deryalarý boyladým,
Asâletin türküsünü söyledim,
Ah bu yollar gözyaþýyla ýslansýn!
Koç Köroðlu kýratýna seslensin!

Sanki yaþanmamýþ hey gidi günler!
Üzengim pas tutmuþ, eyerim inler,
Hani gezdirdiðim allý gelinler?
Baþým önde edebimle yürürdüm.
Ben de bir pîr eþiðine yüz sürdüm.

Hayýr nakþedilmiþ alýn yazýma,
Ok atsalar yetiþmezdi hýzýma,
Bakýp yalçýn kayadaki izime,
Ýnsan bir an hayallere dalmaz mý?
Nerdesiniz diye haber salmaz mý?

Zaman saâdetli, mevsim bahardý,
Hak üzre olana, kýtalar dardý,
Ayaklarým kývýlcýmlar saçardý,
Al yelemin okþanmasý azýðým.
Çatlasam da ben ahdime sâdýðým.

Atalarýn mâhirâne binerdi,
Mazlumlar sevinir, zalim sinerdi,
Her derdin devâsý bu îman derdi,
Yalýnkýlýç sevda; fatihler gördüm.
Peygamber muþtusu fetihler gördüm.

Servet Yüksel

Sosyal Medyada Paylaşın: