Birisi yuvamýza gelip konuk olur da “Hoþ geldin,” dememize neden “hoþ bulduk” demez? Bakýp suratýmýza öfke ile solur da Buyur etsek sofraya bir lokma taam yemez
Düþündüm ki; geliþi art niyetle yüklüdür Düþündüm ki; bu geliþ melanetle yüklüdür
Girip hane içine, türlü kötülük yapar Köþe bucak aranýr kurgulanýr ezmeye Sempatiden yoksundur rutubetten nem kapar Gayesi ne, bilinmez; maksat neyi sezmeye
Düþündüm ki; bu geliþ kurnazlýk ve hinliktir Düþündüm ki; amacý aldatan kâhinliktir
Gafletle sarmalasa kalbimiz paslansa da Saklamak mümkün deðil akarsu kiri tutmaz Süsleyip sözler ile geçmiþe yaslansa da Sezgisel gücümüz var ne etse de uyutmaz
Düþündüm ki; bu geliþ iblisçe bir gayedir Düþündüm ki; hayatý her zaman pespayedir.
-II-
Geçtiðimiz yollara dikenli tel gerenin Güller döksek yoluna katýlmaz aramýza Saðýr duymaz sesini hak âþýk’ý, yarenin Sözü derde devadýr kan olur yaramýza
Düþündüm ki; bu geliþ bizi candan sarmaktýr Düþündüm ki; maksadý güzelliðe varmaktýr
Ocakta harlý köz ol yakma hiç ehli dili Esen yelin içine ilk üflenen nüvesin Dost evinde yanarken söndürme hiç fitili Düþün evvel, ahiri; kimsin, kimlesin, nesin
Düþündüm ki; bu geliþ olsa insana hizmet Düþündüm ki; bu geliþ elbette olur nimet
Güneri Yýldýz (Elazýð, 04.10.2011)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Güneri Yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.