peþimde amansýz geçmiþim sahillerde adým adým kaç dalga geçti üzerimden peki kaç mevsim sen, sen hala vazgeçmedin o zaman vardýr bir bildiðin.. ben kaçsamda peþimdesin kaçmasamda... sen de bu azim var ya bendeyse bu umarsýzlýk elbet yakalayacaksýn elbet hesaplaþacak
gittiðim yollarda kaybolmamak için deðil oysa býraktýðým bu izler... kaçarken unutamadýðým tek þey tek özlemim, yakalanmak deðil miydi zaten... o zaman acele et dedim ecelime köþeyi dönünce karþýna çýkacaðým, bu köþe olmazsa elbet bir köþe... biriktir sen öfkeni adým adým tükenirken ben vazgeçme, elbet boyun bükeceðim adýný yýllar önce seçtim ben bu finalin sen istemesende kefaretimi, kafaya koydum yýllar önce... kim ne derse dersin... elbet, ama elbet ödeyeceðim.
14.05.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
obsidyen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.