Belki en zoruydu gitmek bu sefer, Halbuki çekip giden hep ben iken, Hiç bu kadar zor söylenmemiþti son sözler, Ýçimde bir burukluk,silip atamýyorum seni kalbimden
Birbirini tanýmayan iki yabancýyý oynardk bazen, Bazen tanýnmaz bir halde yaþardýk...ayrý ayrý biz yokken, Bir köþede sen aðlardýn, bir köþede ben, Oysa anlamadýk ikimizde yaþ geçerken,
Hep bir arayýþ içinde geçti seneler, Göremedik gözümüzün önündeki mutluluðu, Oysa ikimiz yanyanayken, Ayný yastýða baþ koyup uyurken,
Her sabah yersiz kavgalar, Yüzümüzde sabahki burusukluk var, Hep içimizde bir umutsuzluk, Oysa kapýda beklerdi hep mutluluk,
Belki yoktu pembe panjurlu bir evimiz, Ya da içinde yanan bir ateþ olan þöminemiz, Her sogukta bugulu camlar ardýna yazardýk ikimizde, Sanki sonu bilirmiþ gibi özledim diye..
Sonbahar rengine bürünürdü dudaklarýn, Soluk ve cansýz, Ýlk günden eser yok sanki herþey anlamsýz,
Oysa baþta hep gözlerdi dudaklarým, Dudaklarýnda manalaþýrdý dudaklarým, Ve sen uyurdun baþ ucumda, Ayný yastýgýn ben de bir kenarýnda, Kokun odanýn dört bir yanýna daðýlmýþ, Yýldýzlar sanki odamýzýn tavanýnda, Þimdi düþünüyorum da mutluyduk biz aslýnda..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Solist Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.